Adwentowy dzień skupienia warszawskich Wspólnot

W sobotę 16 grudnia 2017 r., w podziemiach Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej odbył się adwentowy dzień skupienia „Męskich Wspólnot w Połowie Drogi” z Warszawy i Słomczyna. W spotkaniu uczestniczył także o. Krzysztof Dorosz – duszpasterz nowej grupy spotykającej się przy kościele św. Szczepana. Temat rozważań brzmiał: „Jak doświadczyć obecności i działania Boga w codzienności?”. Prowadzącym spotkanie był o. Zdzisław Wojciechowski, współzałożyciel i duszpasterz Wspólnot.

Po wstępnym powitaniu i przedstawieniu się zebranych Braci odmówiliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Podczas pierwszej konferencji o. Zdzisław przybliżył nam postać św. Ignacego Loyoli, uwzględniając najważniejsze wydarzenia z Jego życia. Owocem przeżyć i mistycznych doświadczeń Świętego są dziś Ćwiczenia Duchowe. Św. Ignacy, otrzymał od Boga dwa szczególne dary – potrafił szukać i znajdować Boga we wszystkich aspektach swego życia oraz dar „pomagania duszom”. Boga nie szuka się gdzieś w nadzwyczajnych wzlotach ducha, lub tylko w czasie żarliwej modlitwie, lecz właśnie w zwykłej codzienności. Opiekując się chorym członkiem rodziny, pomagając koledze, koleżance w pracy, reagując na przejawy chamstwa czy patologii, wiernie wykonując swe codzienne sprawy – rodzinne, zawodowe, towarzyskie itd., można doświadczyć żywego i kochającego Boga.

W tym duchu, w oparciu o fragment pochodzący z Ćwiczeń Duchowych (Kontemplacja dla uzyskania miłości), podjęliśmy 15 minutową modlitwę osobistą. Mieliśmy, przyglądając się doświadczeniu Boga przez Ignacego, który dostrzegał Go wszędzie, prosić Boga, byśmy otworzyli się na podobne doświadczenie.

Po zakończeniu medytacji ochotnicy podzielili się tym, co ich poruszyło podczas tej modlitwy.

Dalej, w pogodnej atmosferze popijaliśmy kawę i herbatę, przechodząc płynnie do kolejnej konferencji, prowadzonej przez o. Zdzisława. Ojciec przybliżył nam praktyczne narzędzie służące odnajdywaniu Boga w życiu codziennym tzn. rachunek sumienia, który św. Ignacy praktykował dwa razy dziennie. Nie jest to rachunek sumienia, który odprawiany jest przed spowiedzią, ale jego przedmiotem jest refleksja nad Bogiem, obecnym i działającym w naszym życiu codziennym. Zaleca się, by taki rachunek odprawiać codziennie, przez ok. 15 min., obejmując okres ostatniej doby. Schemat ignacjańskiego rachunku sumienia przedstawia się następująco:
1. Poprosić o Światło Ducha Świętego;
2. Dziękować za wszystko, czym obdarzył mnie Bóg;
3. Stając w obecności Boga, przyglądać się wydarzeniom, myślom i poruszeniom od ostatniego rachunku sumienia, do chwili obecnej;
4. Jakie dziś dałem świadectwo, czy żyłem swoją misją życiową? Prosić Pana Boga o przebaczenie grzechów; spotkanie z miłosiernym Bogiem;
5. Postanowić, co konkretnie poprawię, zaczynając od małych kroków.

Po zakończeniu konferencji, wprowadzając teorię w życie, o. Zdzisław poprowadził modlitwę ignacjańskim Rachunkiem Sumienia. Po niej można było wymienić swoje osobiste doświadczenia.

O godzinie 18:00 rozpoczęła się Eucharystia, podczas której homilię wygłosił o. Krzysztof. Po zakończeniu Eucharystii wspólnie przygotowaliśmy stół, na którym znalazły się łotewskie śledzie, w dwóch odsłonach, sałatki, ciasta i różne napoje. Przed rozpoczęciem agapy podzieliliśmy się opłatkiem i złożyliśmy sobie życzenia. Przy tak zastawionym stole humory dopisywały wszystkim. Były dowcipy, trochę historii, poezja i dzielenie się wspomnieniami z życia. Wszystko to w męskim gronie, wśród Braci, których łączy chęć podążania za Jezusem…

Łukasz Mąka, z wtorkowej Wspólnoty