Pedagogia ignacjańska

Pedagogia ignacjańska

Wydane w 1986 r. opracowanie pt. Charakterystyczne cechy jezuickiego wychowania wywołało wśród nauczycieli, administratorów szkół, rodziców i wielu innych osób na całym świecie ponowne zainteresowanie jezuickim wychowaniem. Dało im poczucie tożsamości i ukazało cel. Dokument ten został przetłumaczony na 13 języków. Stał się tematem seminariów, spotkań dyskusyjnych i studiów. Spotkał się w zdecydowanej większości z pozytywnymi reakcjami.

Ostatnio w wielu stronach świata stawiano następujące pytanie: co zrobić, aby zasady i wskazówki zawarte w Charakterystycznych cechach jezuickiego wychowania stały się bardziej praktyczne dla nauczycieli? W jaki sposób wartości ignacjańskie mogą być włączone do praktyki pedagogicznej, by służyły codziennemu współdziałaniu nauczycieli i uczniów w klasie?

Międzynarodowa Komisja ds. Jezuickiego Wychowania (ICAJE) pracowała nad odpowiedzią na to pytanie przez ponad 3 lata. Przyjmując uwagi i sugestie ze strony osób świeckich oraz jezuickich wychowawców z całego świata zredagowano kolejno 7 projektów obecnego dokumentu przedstawiającego Ignacjański model wychowania. Od samego początku byliśmy jednak przekonani, że sam dokument nie wystarczy nauczycielom, by mogli we właściwy sposób zastosować ignacjańskie metody nauczania w pracy pedagogicznej. Członkowie Międzynarodowej Komisji są przekonani, że dla skutecznego zastosowania Ignacjańskiego modelu wychowania w szkołach jezuickich konieczne jest opracowanie programu kształcenia personelu dla każdego kraju i szkoły. Nauczycielom potrzeba czegoś więcej niż tylko teoretycznego poznania modelu. Potrzeba im bardziej praktycznego szkolenia, które zdoła ich zaangażować i uzdolnić do refleksji nad własnym doświadczeniem w stosowaniu tych nowych metod w sposób pewny i skuteczny. Dlatego Komisja pracowała od samego początku nad projektem, który ma pomóc nauczycielom.

Projekt Pedagogii Ignacjańskiej zawiera:

1. dokument wprowadzający do Ignacjańskiego modelu wychowania, który jest rozwinięciem 10 części Charakterystycznych cech jezuickiego wychowania;
2. program kształcenia personelu na poziomie regionu, prowincji i szkoły

Przygotowanie personelu szkolnego powinno trwać 3-4 lata, by nauczyciele stopniowo opanowali system pedagogii ignacjańskiej i poczuli się w nim pewniej.
Polski przekład opublikowano w 1989 r.)
Aby projekt ten stał się skuteczny oraz w celu opracowania praktycznego programu kształcenia personelu szkolnego, tworzone są obecnie w prowincjach całego świata grupy studyjne. Nauczyciele zaznajamiają się w nich z Ignacjańskim modelem wychowania i stosowanymi metodami nauczania. Cała ta akcja została zapoczątkowana na Międzynarodowym Kursie Szkoleniowym w Villi Cavalletti k. Rzymu (20-30 kwietnia 1993). Około 40 osób – przedstawicieli 26 narodowości, po 6 osób wybranych ze środowisk wychowawców jezuickich z każdego kontynentu, zostało tam zaproszonych w celu odbycia przeszkolenia, polegającego na zapoznaniu się, praktykowaniu i opanowaniu kluczowych metod wychowania. Osoby te mają z kolei przeprowadzić podobne seminaria dla zespołów z prowincji w swoich częściach świata, aby przygotować instruktorów dla kształcenia nauczycieli na poziomie szkół.

Bez pomocy zespołu szkoleniowców i zainteresowanych uczestników międzynarodowego kursu w Villi Cavalletti niemożliwy byłby cały proces przekazania ignacjańskiej pedagogii naszym nauczycielom. Dlatego jestem wdzięczny wszystkim na świecie, którzy prawdziwie służą jezuickiemu wychowaniu. Specjalne podziękowania składani członkom Międzynarodowej Komisji ds. Apostolatu Jezuickiego Wychowania, którzy z wielkim oddaniem pracowali przez ponad 3 lata nad przygotowaniem 7 szkiców obecnego dokumentu i opracowaniem metod pedagogicznych zawierających istotę Projektu pedagogii ignacjańskiej. Członkowie ICAJE wnoszą doświadczenie i odmienność kulturową z odległych krajów świata. Są to: O. Agustin Alonso SJ (Europa), O. Anthony Berridge SJ (Afryka i Madagaskar), O. Charles Costello SJ (Ameryka Płn.), O. Daven Day SJ (Azja Wsch.), O. Gregory Naik SJ (Azja Płd.) i O. Pablo Sada SJ (Ameryka Łac.).

Dziękuję z góry Prowincjałom, ich delegatom ds. wychowania, nauczycielom, administratorom, członkom rad, których zachęta i współpraca są niezmiernie ważne w wysiłku na rzecz odnowy apostolatu wychowania. W końcu dziękuję za hojne wsparcie finansowe trzem fundacjom, które chcą pozostać anonimowe. Ich udział w naszych wysiłkach jest znaczącym przykładem zainteresowania i współdziałania, które charakteryzują światową wspólnotę wychowawczą Towarzystwa Jezusowego.

Yincent J. Duminuco SJ
Sekretarz ds. Wychowania Towarzystwa Jezusowego

Czytaj cały tekst (dokument MS Word) >>