Homilia o. Zdzisława Wojciechowskiego na III Niedzielę Wielkanocy

1. Teksty Liturgii Słowa, które słyszeliśmy w ostatnie niedziele głosiły, że Jezus zmartwychwstał i to wydarzenie jest znakiem, że On jest rzeczywiście obiecanym Mesjaszem. Ponadto Słowo Boże bardzo silny nacisk kładło na realność, konkretność Jezusowego zmartwychwstania w ciele. Jego można spotkać, dotknąć, spożyć z Nim posiłek. Jego ciało jest tożsame z Jezusem z Nazaretu, ale jest już inne. Ma ślady męki, ale zjawia się mimo zamkniętych drzwi, także nagle znika jakby prawa przyrody Go nie dotyczyły. Ma przebóstwione ciało. On jest Mesjaszem, równym w chwale Bogu Ojcu. Czas mesjański już się rozpoczął i trwa.

2. Jeśli Jezus zmartwychwstał i jest obecny pośrodku tych, którzy w Niego uwierzyli, to pojawiają się dwa pytania. Jak i gdzie możemy Go dziś rozpoznać w świecie oraz drugie, jaką rolę i zadania ma do spełnienia wspólnota Kościoła, która rozpoznała Go jako zmartwychwstałego Pana.

Zmartwychwstały Jezus ukazuje się uczniom, przy ich normalnych zajęciach. Nie na modlitwie, nie w synagodze, ale w zwyczajnych czynnościach. Przez całą noc 7 uczniów rzucało siec w wodę i wyciągało ją pustą. Nad ranem płuczą sieci i nagle zjawia się nieznajomy i proponuje ponowić próbę. Zarzućcie sieci po prawej stronie łodzi. Uczniowie bez oporu i pytań czynią to, co zaproponował im nieznajomy i wyciągają dokładnie 153 ryby. Św. Hieronim podaje, że starożytni zoolodzy rozróżniali 153 gatunki różnych ryb. To oznacza, że Jan umiłowany uczeń Jezusa, widząc wszystkie możliwe gatunki ryb w sieci, ma pewność, że tym nieznajomym jest zmartwychwstały Jezus. On jest sprawcą wielkiego połowu. W codziennej pracy, w zwykłych życiowych historiach możemy doświadczyć obecności Pana Jezusa.

Dalej, Pan Jezus przygotował im śniadanie. Są ryby i chleb. W tych znakach bibliści widzą symbole Eucharystii. W eucharystii spotykamy zmartwychwstałego Jezusa. On do nas mówi i On przygotowuje dla nas posiłek, który zaspokaja nasz głód. Jezus zmartwychwstały w Eucharystii skupia wokół siebie uczniów. On tworzy z tych różnorodnych ludzi wspólnotę. Zaproszeni są wszyscy. Jezus chce być pokarmem dla wszystkich.

3. We wspólnocie Jezusa są wymienione dwa typy powołania. Jedno powołanie symbolizuje Piotr, pełniący posługę urzędu pasterza. Piotr będąc posłusznym Jezusowi i kochając Go więcej niż inni bracia, ma umacniać braci w wierze, ma ich kochać na podobieństwo samego Jezusa. Drugi typ powołania symbolizuje Jan, umiłowany uczeń Jezusa. On reprezentuje charyzmatyczny wymiar Kościoła, czyli wszystkie możliwe dary, jakie udziela ochrzczonym Duch Święty. Jeden i drugi typ powołania w Kościele mają tworzyć harmonijną całość. Decydująca jest jednak miłość do Jezusa Mesjasza, która jest niezbędna dla wszystkich powołań w Kościele. Miara i intensywność tej miłości nie są w żaden sposób normowane lub zarezerwowane tylko dla urzędu pasterskiego. Jednak pełniący posługę Piotra musi wiedzieć, że jest powołany do wypełniania swojej posługi z miłości do Chrystusa i wszystkich uczniów. Władza sprawowana bez miłości zabija, degeneruje wspólnotę, ale posłudze charyzmatycznej, bez organizującej posługi pasterskiej, grozi nieporządek i sekciarstwo. Zarówno posługa Piotra, jak i charyzmaty Jana należą do siebie i powinny pomagać sobie nawzajem wzrastać w miłości i poważnie traktować naśladowanie Jezusa.

4. Przesłanie dla nas. Umiejętność rozpoznania Jezusa jest darem Ducha Świętego, który jest nam udzielany we wszystkich sakramentach, ale szczególnie zaś w Eucharystii. Często o nim zapominamy i go na co dzień nie praktykujemy. Nie ćwiczymy uważności na różne wydarzenia, osoby w naszym życiu. Pomocą w praktykowaniu umiejętności rozeznawania jest w Kościele posługa charyzmatycznych osób, które swoją miłością, przyjaźnią do Jezusa, intuicyjnie rozpoznają obecność Jezusa, rozpoznają Jego pragnienia i tego uczą innych. Pomocą też jest posługa pasterska Piotra w Kościele. Jej istotą jest naśladowanie Jezusa w miłości, w trosce o konkretnych ludzi, w trosce o ich dusze, ciało i dobrostan uczuciowy. W tym ma się wyrażać ich posługa pasterska. Ponadto wszyscy jesteśmy powołani do zagarniania w sieci możliwie wszystkich, tak bardzo różnorodnych osób. Naszą troską mamy obejmować nie tylko tych, którzy już są we wspólnocie Kościoła, ale jak zachęcał nas papież Franciszek, mamy iść na obrzeża Kościoła lub daleko poza Kościół i tam swoim świadectwem życia, ogłaszać, że Jezus zmartwychwstał. Urząd pasterza ma za zadanie rozpoznawać otrzymane w sakramentach charyzmaty oraz mądrze i umiejętnie koordynować głoszenie dobrej nowiny o Jezusie, by sieć mogła zagarniać i napełniać się nowymi rybami.