Homilia o. Zdzisława Wojciechowskiego na Niedzielę Trójcy Świętej

1. W I czytaniu, starotestamentalny mędrzec, przedstawia Boga i Jego mądrość jako praprzyczynę i początek wszystkiego, co istnieje. Wprowadzając spersonifikowaną „Mądrość Bożą”, Bóg i świat, niebo i ziemia są ze sobą związane, ale nie stapiają się ze sobą w jedno. Pani Mądrość gra przed Bogiem i jednocześnie żyje z ludźmi. Jest „Jego cząstką”, należy do świata Boga, ale jest też u siebie, w świecie ludzi. W tym modelu Bożej mądrości możemy zobaczyć razem to, co jest zasadniczo różne. My stworzenie Boże nie pozostajemy w kosmicznej samotności. Nie jesteśmy tu na ziemi przez przypadek. Z Boga bierzemy początek i ku Niemu zmierzamy. Jesteśmy w relacji do Nim.

2. Bóg jeszcze bardziej udzielił się nam, gdy Syn Boży stał się człowiekiem. Dzięki Jego osobie i Jego dziełu zostaliśmy raz na zawsze adoptowani przez Boga i obdarzeni Jego niezniszczalnym życiem. Jezus przed swoją śmiercią zapowiada uczniom, że pośle im Parakleta – Ducha Świętego, Który będzie darem Jego i Ojca. On nie tylko będzie dla nas Obrońcą, ale też włączy nas w wewnątrz boską miłość, która jest istotą życia w Bogu. W niej zostaliśmy zanurzeni poprzez wiarę i chrzest święty. Przypomina nam o tym czytanie z Listu do Rzymian. Dzieło życia Jezusa jest kontynuowane przez Ducha Świętego. On jest „darem z nieba”, danym nam jako towarzysz w czasie. To właśnie mówi nam Ewangelia. W ten sposób, jedyny Bóg otwiera się dla nas na wiele sposobów. Można Go doświadczyć jako twórczej mocy, jako miłości i miłosierdzia oraz jako pełni życia w Duchu. Jesteśmy zaproszeni do uczestnictwa w życiu Boga, Który jest wspólnotą miłujących się Osób. Misją Ducha Świętego jest przypominać nam, że w Bogu jest Wspólnota Osób. Każda z Nich jest inna, ma inną misję, ale dzięki Duchowi Świętemu Ojciec i Syn są jednością.

3. Liturgia dzisiejszej niedzieli przypomina nam po pierwsze, w jakiego Boga wierzymy. Bóg objawił się nam, najpierw poprzez stworzenie wszystkiego, co istnieje. Później dał się poznać Ludowi, który wybrał, w wydarzeniach historii. Najpełniej objawił się nam jednak dopiero przez swego Syna Jezusa z Nazaretu. Zostaliśmy pouczeni, że w Bogu jest wspólnota miłujących się Osób. Cokolwiek dzieje się w Bogu, jestprzepływem miłości, radykalną więzią, doskonałą komunią między Trzema, kręgiem tanecznym miłości. To jest istota naszej wiary. Czy ona przeniknęła do naszych umysłów i serc? Jeden z ekspertów Soboru Wat. II, niemiecki jezuita Karl Rahner, w swoim studium o Trójcy Świętej napisał: „Chrześcijanie w swoim praktycznym życiu są niemal przeciętnymi «monoteistami». Musimy przyznać, że gdyby doktrynę Trójcy odrzucono jako fałszywą, większość literatury religijnej i tak mogłaby pozostać praktycznie bez zmian”. Prawda o Bogu, Którego objawił nam Jezus nie przeniknęła zatem dość głęboko do naszej mentalności. Bóg nie jest jednak samotną monadą, która nikogo nie potrzebuje do szczęścia. On jest Wspólnotą Trój Jedynej Miłości. Prawda o Bogu Trójedynej Miłości jest nadal dla nas mało czytelna i w niewielkim stopniu wpływa na nasze życie codzienne.

4. Jeden z teologów szwajcarskich E. Brunner stwierdził tak: „powiedź mi, w jakiego Boga wierzysz a ja ci powiem jakim jesteś człowiekiem”. Jest zatem bardzo głębokie powiązanie między naszymi wyobrażeniami Boga a spojrzeniem na nas samych. Jeśli Bóg byłby samotną monadą, to my też bylibyśmy samotnymi istotami. Wtedy moje ja jest też pępkiem świata. Dlatego akcentowanie przesadnego indywidualizmu prowadzi do egoizmu, bezwzględnej rywalizacji, zaniku więzi, samotności. Wiara w Boga Trójjedynej Miłości jest fundamentem naszej wiary. Poprzez chrzest święty zostaliśmy wszczepienie we wspólnotę Miłującego Boga. Jego miłości możemy być pewni. Bóg jako Wspólnota miłości chce być archetypem wszelkiego typu wspólnot ludzkich jakie tworzymy. Moje ja rozwija się we wspólnocie, we współpracy z innymi, we wzajemnej służbie. Jedno nie jest wrogiem drugiego. Tego uczy nas prawda o Bogu Trójjedynej Miłości. Jesteśmy w Nią włączeni. Niech Ona nas przemienia, uzdalnia do budowania więzi przyjaźni i miłości. Uzdolnieni przez Ducha Świętego twórzmy wspólnoty, których prawzorem jest Wspólnota Trójjedynego Boga.