Homilia o. Zdzisława Wojciechowskiego na Niedzielę Wniebowstąpienia

1. W dzisiejszej liturgii wspominamy moment, w którym zmartwychwstały Jezus po raz ostatni ukazał się w sposób dostrzegalny zmysłami. Wniebowstąpienie oznacza, że Jezus definitywnie wkroczył do nieba, jako wywyższony Mesjasz, Pan świata, władca żywych i zmarłych. Wszystko jest Mu poddane, łącznie z mocami wrogimi Bogu.

2. Czasowo ten moment jest oddzielony 40 dniami od zmartwychwstania. Liczba 40 określa w Piśmie Świętym czas specjalnie uświęcony, w którym Bóg dokonuje dzieła przez siebie zamierzonego. 40 lat to symboliczny czas życia jednego pokolenia. 40 lat wędrował Lud Izraela przez pustynię zanim dotarł do Ziemi Obiecanej, 40 dni trwał Mojżesz przed Bogiem na górze Synaj, po tym czasie otrzymał dwie kamienne tablice, będące znakiem zawartego Przymierza między Bogiem a Jego Ludem, 40 dni szedł Eliasz na górę Horeb, by tam umocnić swoja wiarę i swe zawierzenie Bogu, także przez 40 dni Jezus pościł na pustyni zanim rozpoczął swą publiczną działalność.

3. Co zatem oznacza informacja, że Jezus 40 dnia po swoim zmartwychwstaniu wstąpił do nieba? Wraz z wniebowstąpieniem rozpoczyna się nowa epoka – epoka Kościoła. Teraz, gdy Jezus zakończył swe objawienie, powrócił do Ojca niebieskiego, staje się im bliski w zupełnie nowy sposób – w postaci Ducha Świętego, w którego mocy będą mogli skutecznie głosić ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Dla św. Marka istnieje ściśle określona kolejność wydarzeń w zbawczym działaniu Boga: Wcielenie Jezusa, Jego życie zakończone śmiercią a następnie zmartwychwstaniem, wniebowstąpienie, zesłanie Ducha Świętego oraz czas apostolskiej działalności Kościoła.

4. Wniebowstąpienie jest zatem nie tyle zamknięciem działalności Jezusa, ile Jego nowym początkiem. Ono otwiera czas, w którym Jezus Chrystus, jako wywyższony Pan, przez Ducha Świętego prowadzi dalej swoje dzieło w Kościele. Dlatego Jezus przed swoim wstąpieniem do nieba zobowiązuje uczniów: „Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. Jak bardzo ważne jest ich apostolstwo i ewangeliczne świadectwo posłuchajmy następnego zdania Jezusa: Kto uwierzy wam i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Od naszego życia chrześcijańskiego zależy czy słuchacze oraz ci, co nas obserwują uwierzą w Jezusa, jako Mesjasza i otrzymają od Niego obietnicę życia wiecznego w sakramencie chrztu świętego. Może przez ze mnie ktoś nie uwierzy i nie zostanie zbawiony?

5. Oni zaś poszli – czytamy w zakończeniu dzisiejszej Ewange­lii – i głosili Ewangelię wszędzie. Wszędzie nie oznacza tylko miejsc geograficznych. Wszędzie może oznaczać, te miejsca, w których każdego dnia przebywam – moją rodzinę, znajomych, przyjaciół, sąsiadów, miejsce pracy, Ojczyznę, Europę, świat. Wszędzie mogę głosić swoim życiem, że w Jezusie zostałem zbawiony i że On udziela mi swego Ducha, abym był człowiekiem czyniącym miłość i dobro. Eucharystia w każdą niedzielę przygotowuje nas do tego posłannic­twa. Jezus Chrystus bowiem wstąpił do nieba, a my powracamy z uczniami do miasta w oczekiwaniu, „aż zostaniemy przyodziani mocą z wysoka”.

6. Módlmy się za siebie, abyśmy najbliższym tygodniu oczekiwali Ducha Jezusa, który chce do nas przyjść i napełnić nas swoją obecnością, uzdolnić nas do owocnego świadectwa. W najbliższą sobotę wieczorem w bardzo wielu kościołach i innych miejscach odbywać się będą modlitewne czuwania, w czasie, których będziemy wołać, by Duch Święty zstąpił na nas i uzdolnił nas do owocnego apostolstwa. Może wybierzmy się i tam, by i na mnie też zstąpił Ducha Święty i ożywił moją wiarę, moje zaangażowanie apostolskie.