Homilia o. Zdzisława Wojciechowskiego XXV Niedzielę Zwykłą

1. Z przymierza Boga z ludem izraelskim wynikały konkretne sposoby życia. Jeśli Bóg jest naszym wspólnym Ojcem, to nie należy kraść, kłamać, oszukiwać, oczerniać bliźniego. Drugiego człowieka nie należy traktować jak rzeczy, towaru, zamieniać go w niewolnika. I nie chodzi tu tylko o działanie indywidualne, ale także o pozbawioną skrupułów manipula­cję w życiu gospodarczym („zmniejszać efę, powiększać sykl”, czyli za mniejszą ilość towaru żądać wyższej ceny), oraz o jaw­ne, bezczelne oszustwo („wagę podstępnie fałszować’). Pozytywnie, mamy kochać naszych bliźnich jak siebie samego, czyli dawać im dobro, szacunek, miłość, sprawiedliwie traktować. Prorok Amos w I czytaniu zwraca się do tych wszystkich rodaków, którzy w życiu codziennym kpią sobie z Boga, nie zważając na zobowiązania, które wynikają z przymierza z Bogiem, z przynależności do Ludu Pana i mówi im: Bóg te wszystkie wasze oszustwa, manipulacje, sposoby traktowania bliźnich widzi i sprawiedliwie osądzi. Nie unikniecie odpłaty za swe niegodziwości.

2. Pan Jezus w Ewangelii zwraca się do duchowych i politycznych przywódców Izraela. Im to Bóg powierzył lud swój jako swoją własność. Mieli dbać o jego szczere relacje z Bogiem, o życie zgodne z duchem Przymierza, o przygotowanie go na spotkanie z Mesjaszem. Gdy czasy mesjańskie rozpoczęły się, okazało się, że zarządcy nie spełnili swojej powinności. Sami nie chcą uwierzyć w Jezusa jako Mesjasza i wszystko robią, aby także nie uwierzył lud. Swoją przypowieścią Jezus chce im powiedzieć: macie już tylko jedną, ostatnią szansę. Za wzór macie wziąć nieuczciwego zarządcę, którego Jezus chwali za konsekwentne dążenia do celu, jakim było uratowanie własnej głowy. Jeśli wykażecie się taką samą mądrością, roztropnością i uwierzycie, że zjawił się pośród was Mesjasz, to możecie ocalić siebie i cały Izrael.

3. Św. Łukasz pierwotny przekaz Jezusa kieruje zarówno do Żydów, jak i ludzi innych nacji, którzy chcą zostać uczniami Jezusa. Nawet jeśli do tej pory wasze życie ukierunkowane było na mamonę, czyli na posiadanie, na zysk, na urządzenie się tu na ziemi, a uwierzycie, że czasy mesjańskie już rozpoczął Jezus i zaczniecie zarobioną mamoną dzielić się z innymi, zaczniecie w innych widzieć siostry i braci, to się uratujecie. Jeśli poprzednio dla fałszywych dóbr i bożków byliście goto­wi poświęcić wszystko, to po uwierzeniu w Mesjasza, nie możecie być sła­bymi, zwiotczałymi, bezwładnymi, powolnymi, zatopionymi w tym, co wygodniejsze. Tak samo macie wykazać się sprytem, roztropnością, konsekwencją w dążeniu do dobra, do sprawiedliwości, braterstwa.

4. Św. Paweł w II czytaniu przypomina Tymoteuszowi, że Jezus Mesjasz pragnie zbawić wszystkich ludzi, wszyscy też mają usłyszeć słowa prawdy o Bogu pełnym miłości i dobroci. Dlatego też Bóg potrzebuje apostołów – posłańców, którzy tę dobrą nowinę zaniosą innym. Paweł, któremu zmartwychwstały Jezus okazał miłosierdzie, przebaczając mu żarliwość w zwalczaniu wierzących w Jezusa jako Mesjasza, całe swe życie, swe talenty, całą swą żarliwość oddaje Jezusowi i głosi Go jako Zbawiciela wszystkim – Żydom i poganom. Nie wszyscy są apostołami – posłańcami, niosącym dobrą nowinę innym, ale wszyscy mają w różny sposób apostołować, choćby przez zanoszone modlitwy do Boga, aby wszyscy prowadzili życie pobożne, pełne pokoju i godności, czyniąc dobro.

5. Przesłanie dla nas. Poznaliśmy, doświadczyliśmy, że Jezus jest Mesjaszem, i że On chce zbawienia wszystkich. W Nim i przez Niego zawarliśmy w sakramentach chrztu, eucharystii, bierzmowania oraz małżeństwa wieczyste przymierze z Bogiem. Zostaliśmy złączeni w Jezusie Mesjaszu z Bogiem oraz wzajemnie ze sobą w siostrzano-braterską wspólnotę. Nasze życie ma konkretny cel. Jest nim wspólnota życia i miłości z Bogiem oraz wzajemnie ze sobą. Ku temu celowi wszystko w naszym życiu ma być ukierunkowane. Aby do niego dotrzeć, należy wykazywać się codziennie sprytem, roztropnością, konsekwentnymi pragnieniami. Ponadto z tej relacji z Bogiem i wzajemnie ze sobą, wyrastają konkretne powinności moralne. Nadal aktualne są wskazania proroka Amosa. Mamy nie kraść, nie kłamać, nie oszukiwać, nie oczerniać bliźniego. Drugiego człowieka mamy kochać jak siebie samego, czyli dawać mu dobro, szacunek, miłość, sprawiedliwie traktować, wspomagać biednych i potrzebujących. Mamy tak postępować nie tylko wobec konkretnych osób, ale mamy nie dokonywać systemowych nadużyć w życiu społecznym i gospodarczym. Wszystko, co mamy, zostało nam dane tylko w chwilowy zarząd. W którymś momencie także my usłyszymy: zdaj sprawę z twego zarządu. Pamiętajmy o tym.