Homilia o. Zdzisława Wojciechowskiego na III niedzielę zwykłą

1. Do kogo kieruje słowa pociechy prorok Izajasz w I czytaniu? Do mieszkańców północnego Izraela, którzy w połowie VII wieku przed Chrystusem zostali podbici przez Asyryjczyków. Część ich krewnych została zabita, część uprowadzona do Asyrii. Na ich miejsce sprowadzono kolonizatorów z Asyrii. Swe słowa kieruje też do ich potomków, którzy poprzez małżeństwa mieszane zbratali się z nimi nie tylko węzłami krwi, ale też kulturą i religią Asyryjczyków. Z punktu widzenia prawdziwych Żydów z Judei byli oni nieczyści, spadli do poziomu pogan. Już w czasach proroka Izajasza ta kraina określana była, jako pogańska. Mimo to prorok zapowiada tym ludom, że przyjdzie taki moment w ich historii, że Bóg się o nich upomni, odszuka ich i wyzwoli. Rozbłyśnie nad nimi światło. Ponownie staną się Jego Ludem i nikt nie będzie mógł ich oskarżać, że w niewystarczającym stopniu są Jego Ludem.

2. Poprzednie dwie niedziele pozwoliły nam śledzić Jezusa w Jego publicznej działalności. Po chrzcie w Jordanie, Jan Chrzciciel dał piękne świadectwo o Nim i dwóch Jego uczniów słysząc, że jest On obiecanym Mesjaszem, który gładzi grzechy, wyprowadza z niewoli, natychmiast wyrusza za Jezusem i chce zostać Jego uczniami. W dzisiejszej Ewangelii Jezus udaje się do krainy opisywanej przez proroka Izajasza, czyli do krainy, w której żyją nie tylko Żydzi, ale i potomkowie Żydów i pogan oraz potomkowie pogańskich Asyryjczyków. I w takim miejscu zaczyna wybierać sobie uczniów. Prawowierny Żyd z Judei mógłby zadać pytanie – czy jest to dobry materiał na nowy lud mesjański. Czyż do tej kiepskiej opinii nie nawiązuje jeden z późniejszych apostołów słysząc, że Jezus, rzekomo Mesjasz pochodzi z Galilei – a cóż dobrego może pochodzić z Galilei?

3. Dlaczego Jezus w tej krainie się osiedla i tu działa? Tutaj inaczej niż w Judei nie ma Rzymian, nie doświadcza się bezpośrednio ich niewoli, nie płaci się im podatku. Tu z woli Rzymian rządzi Herod Antypas, zhellenizowany Żyd. Jezus nawiązuje do zapowiedzi Izajasza, że w czasach mesjańskich Bóg rozpocznie odbudowę swego Ludu na fundamentach 12 plemion, do których dołączą także poganie. Tu w przeciwieństwie do Judei na co dzień żyli obok siebie wierzący Żydzi i inni mieszańcy, którzy są w połowie Żydami a w połowie poganami oraz poganie, potomkowie ludów sprowadzonych z Asyrii. W tej sytuacji należy nauczyć się żyć mając obok siebie innych wierzących a z drugiej strony należy być otwartym na innych, którzy nie są tacy sami jak my. Należy także z nimi znaleźć wspólny język, poznać ich wierzenia i sposób życia. Dla ludzi z pogranicza pojawienie się Jezusa, jako nauczyciela, który nieco inaczej naucza niż oni słyszą w synagodze a który w dodatku uzdrawia, uwalnia od mocy złego ducha, budzi zainteresowanie, ciekawość. Dla wierzących Żydów, znających przepowiednie proroka Izajasza, Jezus zaczyna jawić się, jako nowy Mojżesz, ktoś, kto może zakończyć ich upokorzenie, wyzwolić od obcej dominacji, jak w czasach Gedeona, na nowo odbudować cały Izrael.

4. Zatrzymajmy się przy głównym zdaniu przepowiadania Jezusa: Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie. Co ono znaczy? Odwróćcie się od swych grzesznych myśli, uczuć, czynów, przestańcie czynić zło, niesprawiedliwość, nie kłamcie, nie oszukujcie, zwróćcie się do Boga, zaprzyjaźnijcie się Nim, bo Jego Królestwo jest już bliskie. Macie zmienić swe życie, bo przeze mnie Bóg rozpoczyna swe panowanie, zaczyna tworzyć z sobie nowy Lud, który w przyszłości będzie się składał z Żydów i pogan.

5. Pan Jezus przychodzi do nas, jako do krainy częściowo bliskiej Bogu i częściowo oddalonej od Niego, ludzi częściowo wolnych i częściowo zniewolonych. On nas zaprasza do bliskości ze sobą, do wejścia do nowej, mesjańskiej wspólnoty, w której On przezwycięży w nas nie tylko grzech, ale i różnego typu podziały, wzajemną wrogość. Czy przyłączę się do Jezusa, czy stanę się cząstką Jego Ludu? Być może na początku będziemy w mniejszości, otoczeni ludźmi będącymi daleko od Boga. Mamy jednak ich pozyskać dla Jezusa, dla Jego wspólnoty. W jaki sposób? Poprzez modlitwę za nich, poprzez nasze świadectwo życia, poprzez dzielenie się z nimi owocami naszej relacji z Jezusem, poprzez zapraszanie ich do Jezusa, do Jego mesjańskiej wspólnoty, aby i oni mogli doświadczyć Jego zbawienia i przemieniającej mocy. To jest nasze powołanie.