Homilia o. Zdzisława Wojciechowskiego na IV niedzielę Adwentu

1. W pierwszym czytaniu król Dawid po zdobyciu Jerozolimy przenosi do niej stolicę swego królestwa. Buduje w niej dla siebie cedrowy pałac. W pewnym momencie zawstydza się tym, że on sam mieszka już w nowym pałacu a Arka Przymierza symbolizująca Boga obecnego pośrodku Izraela, nadal przebywa tylko w namiocie. Podejmuje decyzję wybudowania Bogu okazałej świątyni z kamienia. Bóg przez proroka daje królowi taką odpowiedź – nie ty mnie, tylko Ja tobie wybuduję dom – z tobą i z twoimi potomkami będę przebywał na wieki. Miejscem przebywania Boga ze swoim Ludem nie będzie tylko budowla. Bóg chce zamieszkać pośrodku swego Ludu, być blisko ludzkich spraw i to nie tylko w jakimś przedziale czasowym, ale po wsze czasy. Ta obietnica towarzyszyła potomkom Dawida w najtrudniejszych dla nich momentach. Szczególnie w chwilach klęski, utraty niepodległości, wygnania. Ona dawała im nadzieję i ufność. Bóg jest z nami, On nas uratuje, On nas wyzwoli.

2. Mimo takiej obietnicy Boga Izrael był bardzo przywiązany do idei, że Bóg w sposób szczególny przebywa tylko w świątyni. Gdy ona została zniszczona przez Haldejczyków reakcją jest wielki kryzys wiary i natarczywe pytanie – czy Bóg jest nadal pośrodku nas? Gdzie teraz możemy doświadczyć Jego obecności i działania? I wtedy powoli Izrael doszedł do przekonania, że Bóg jest nadal pośrodku nich a szczególnym znakiem Jego obecności jest Boże Słowo. I Lud Boga gromadzi się teraz w synagogach, słuchając Bożego Słowa i modląc się Nim.

Ewangelia dziś nam odczytana ogłasza nam dobrą nowinę – Bóg miejscem swego przebywania czyni ludzką naturę – łono Maryi, córki Dawidowego potomka. To w jej ciele i duszy jest miejsce najbardziej święte, w którym przebywa sam Mesjasz-Syn Boży. Maryja po wsłuchaniu się w treść komunikatu usłyszanego od anioła, że narodzi się Mesjasz i że Ona ma być Jego matką, odpowiada Bogu: „Oto ja służebnica pańska, niech mi się stanie wg słowa twego”. Bóg spełni obietnicę daną naszym praojcom i mnie zaprasza do jej urzeczywistnienia. Jestem do dyspozycji Boga, oddaję Mu wszystkie swoje możliwości, chce Mu służyć, być jego służebnicą.

3. Obietnica Boga była o wiele hojniejsza niż spodziewał się Dawid i jego potomkowie. Oni myśleli tylko o trwałości panowania ziemskiego, o pomyślności tylko swego narodu a Bóg pragnął zamieszkać w pośrodku wszystkich ludzi. Jezus, zapowiedziany w dzisiejszej Ewangelii Maryi nie będzie tylko Mesjaszem Żydów, ale wszystkich ludzi. Obietnica dana Dawidowi wypełni się, ale inaczej niż wyobrażali sobie jego potomkowie. Izrael nie został wybrany przez Boga dla realizacji swoich tylko partykularnych celów. Jego wybranie miało być znakiem dla innych ludów i z niego miało wyjść zbawienie ogarniające cały świat. Ten plan Boga zaczyna się teraz urzeczywistniać, właśnie poprzez zgodę Maryi.

4. Jakie przesłanie dla siebie mogę odnaleźć w dzisiejszych tekstach? Jest wiele wątków, które są ważne. Wybiorę kilka. Pierwszy. Człowiek w relacji z Bogiem jest przekonany, że powinien coś dla Boga czynić. Bóg powstrzymuje go od tego. To przede wszystkim Bóg przychodzi do człowieka z darem, to On czyni coś konkretnego dla człowieka. Drugi. Bóg przychodzi do proroka Natana z przesłaniem dla Dawida w nocy, w ciemności, kiedy ludzka świadomość jest uśpiona i nie reaguje normalnie. Może obecny czas jest dla wielu z nas okresem ciemności, braku pełnej kontroli nad rzeczywistością, czasem kryzysu. Może dopiero w kryzysie, gdy trzęsą się fundamenty naszych pewników jesteśmy w stanie usłyszeć głos Boga, dobrą nowinę, że On jest pośrodku nas, że towarzyszy nam, że On buduję nam dom, nowe relacje, więzi w Kościele. Trzeci. Bóg kieruje swoje Słowo, swoją dobrą nowinę do mnie poprzez drugiego człowieka. Mogę go wysłuchać i usłyszeć w jego przekazie samego Boga a mogę też na niego się zamknąć i trwać przy swoich pomysłach. Czwarty. Sposoby reakcji na propozycję Boga. Zachęcam do przeczytania w całości 7 rozdziału 2 Sm. Nasza lekcja kończy się w połowie rozdziału. W II części Dawid modli się wielbiąc Boga, dziękując za tak wielki dar hojności dla Izraela i dla jego potomstwa. W końcowej modlitwie prosi o błogosławieństwo, aby Izrael był wierny Bogu. W Ewangelii Maryja reaguje zaufaniem, wiarą, posłuszeństwem. Oto ja służebnica Twoja. Jestem do Twej dyspozycji.

5. Zatem uczmy się od Dawida i Maryi wdzięczności dla Boga. Prośmy na modlitwie, abyśmy mogli być wierni misji jaką ma dla mnie Bóg.